ရုပ္ရွင္ထဲကထြက္လာတဲ့ေမေမ

႐ုပ္ရွင္ထဲေတြမွာေတာ့ အေမဟာ

သနားစရာ ပိုေကာင္းလိုက္ ခ်စ္စရာ ပိုေကာင္းလိုက္

စိတ္ဝင္စားစရာ သိပ္ေလးစားစရာ သိပ္လြမ္းစရာေတြ ျဖစ္လို႔

အျပင္မွာ ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့ အေမက လူတစ္ေယာက္ပါပဲ

Over drama ေတြ မပါဘူး၊ စကားလွလွေတြ မေျပာဘူး။

သူမသိတာ သြာေမးမိရင္ “လွ်ာမရွည္နဲ႔”

စိတ္တိုတို ခပ္ျပတ္ျပတ္ ပါပဲ။

ရုပ္ရွင္ထဲက အေမလုိ အကယ္ဒမီ ေမွ်ာ္စရာ မရိွ

ကိုယ့္အသက္ကိုယ္စိုက္ျပီး ဒုကၡခံ ေမြးထားရတာ

ေန႔တိုင္းျမင္ေနတဲ့ ကိုယ့္သမီးမ်က္ႏွာကို

မင္းသားမင္းသမီးအေမေလာက္ ဘယ္ျပံဳးၿပီး ၾကည့္နိုင္ပါ့မလဲ။

အေမစစ္စစ္ျဖစ္ဖို႔ Botox ထိုးစရာ မလိုဘူး

ပါးေရမတြန္ ့ေေအာင္ Make up ျပင္ဖို႔ မလိုဘူး

စကားလံုးအေတာင့္လိုက္ ေခါင္းထဲသြင္း ျပန္ေျပာစရာ မလိုဘူး

အေမက အေမနဲ႔တူေအာင္ လုပ္ျပစရာ ဘာမွမရိွဘူး။

တကယ့္အေမက တကယ့္အေမပဲ

နွစ္နာရီေလာက္နဲ႔ ၿပီးဆံုးမသြားတဲ့ ဘဝရဲ့ ေန႔တိုင္းမွာ

အေမဟာ ႐ိုးသားစြာ သူခ်စ္တတ္သလိုပဲ ခ်စ္တယ္

မိခင္ေမတၱာဆိုတာ ဇာတ္ၫႊန္းမလိုမွန္း ယံုပါရဲ့

စိတ္နဲ႔မေတြ႕တဲ့အခါ သူ့ဘာသာ ဆူခ်င္ဆူမွာပဲ

သူမ်ားကိုစိတ္ဆိုးၿပီး ကိုယ့္လာမဲခ်င္လည္း မဲမွာပဲ

ေရွ႕ေနာက္ေရးေတြ ေတြးပူၿပီး ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ လြန္ခ်င္လြန္မယ္

သူ႔ဘာသာ အားငယ္လို႔ သားသမီးကို တြယ္ခ်င္ တြယ္ေနမယ္

ကိုယ့္ဆိုးေၾကာင္း သူခ်စ္ရေၾကာင္းေတြကို

သူႂကြားခ်င္လည္း ႂကြားေနမွာ ပါပဲ။

သဘာဝထဲက အေမက သဘာဝက်က်ပဲ လွတယ္

အပိုေတြမပါလို႔ ပိုခ်စ္ဖို႔ တကယ္ေကာင္းတာပါ

ဘာဆိုဘယ္လို ဆူဆူဆဲဆဲ ရင္ထဲကစကားေတြခ်ိဳတယ္

ပူပူေလာင္ေလာင္ ဆိုသံပြက္သံနဲ႔ ႏွလံုးခုန္သံေတြ ေႏြးလို႔ေပါ့။

                                                ေရးသူ- ရႊန္းမီ

Posted in: ၀၇။ ကဗ်ာ