ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား

ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားတဲ့ ေနရာက တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ မေလးရွားမွ လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားမ်ားအၾကား ဆက္သြယ္ၿပီး အလုပ္သမား၀န္ေဆာင္မႈေတြ လုပ္ေပးေနတဲ့ အလုပ္သမားေရးဆုိင္ရာ ေအဂ်င္စီရုံးတစ္ခုမွာပါ။

ဟုိေရာက္ေတာ့ ၀င္၀င္ခ်င္း ျမန္မာစကားျပန္ တေယာက္က ေမးခြန္းေတြ တရဆက္ထုတ္လာပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔ ျပန္လာတာလဲ..?။ ဘာလဲ..?။ ညာလဲ..?။ ျမန္မာလုိေပါ့ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာ တည္တည္ပဲ.. ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ဘဲ ျပန္လာတာလုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။

အဲဒီ့ေအဂ်င္စီမွာ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေပါင္း မ်ားစြာရဲ႕ ျပသနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ေျဖရွင္းေပးခဲရၿပီးၿပီဆုိေတာ့ သူတုိ႔ ဒီလုိေမးရင္ ဒီလုိေျဖရမယ္ဆုိတာ ကၽြန္ေတာ့္ ဦးေႏွာက္က ေအာ္တုိ သိႏွင့္ၿပီးသားပဲေလ။ တကယ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ အလုပ္ရွင္နဲ႔ ဘာျပသနာမရိွခဲ့ပါဘူး။ တျခားလူပုိလူလွ်ံ အလုပ္သမားေလွ်ာ့ခ်ျခင္း ကိစၥမ်ားေၾကာင့္သာျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္က ေအးဂ်င္စီရုံးကုိ ျပန္လည္ ေျဖရွင္းျပခဲ့တယ္။

ဒါနဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ထုံးစံအတုိင္း ဒုတ္နဲ႔ ရုိက္ႏွက္ျခင္း၊ ဂ်ပန္လုိ ပါးရုိက္ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ေတာ့ဘဲ ေလွ်ာေလွ်ာရႈရႈ အေပၚထပ္က အလုပ္သမားမ်ား နားေနခန္းထဲမွာ သြားေနခုိင္းပါတယ္။ အေပၚေရာက္ေတာ့ ျမန္မာလူငယ္မ်ား ဒုကၡကုိယ္စီ၊ ျပသနာကုိယ္စီနဲ႔ အိပ္တဲ့သူက အိပ္၊ ထုိင္တဲ့သူကထုိင္လုိ႔။ သူတုိ႔ မ်က္ႏွာေတြၾကည့္မိကာမွ ကုိယ္ေတာင္ စိတ္ဓါတ္ေတာ္ေတာ္က်သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္ၿပီးေတာ့ အားတင္းႏုိင္လုိက္ပါတယ္။ ေလာက သဘာ၀တရားကုိ နားလည္ သေဘာေပါက္ေနခဲ့ပါၿပီ။

ေလာကဓံရဲ႕ ရုိက္ပုတ္ျခင္းနဲ႔ အထုအေထာင္းဒဏ္ေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းခံစားခဲ့ရသည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္မ်ားစြာတုိင္ကပင္ ရိွခဲ့ေခ်ၿပီ။ နေဘးနားက လူမ်ားကုိလည္း တတ္ႏိုင္သေလာက္ အားေပးစကား ေျပာရေသးသည္။

စိတ္မေကာင္းသည္မွာ ျမန္မာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ျပည္ပမွာ ဗဟုသုတ နဲပါးျခင္းျဖစ္သည္။ လူငယ္အမ်ားစုက အေတြးအေခၚ မွားယြင္းတတ္ၾကရာမွ အစျပဳကာ ဒုကၡေရာက္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။

ပုိၿပီးေတာ့ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရသည္မွာ တစ္ကမာၻလုံး စီးပြားပ်က္ကပ္ဆုိက္ခ်ိန္ မေလးရွားမွာလည္း အလုပ္သမား အခြန္ေကာက္မႈႏႈန္းကလည္း ျမင့္တက္လာေတာ့မည္ဆိုတဲ့ သတင္းနဲ႔အတူ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြ အလုပ္ရွင္ရဲ႕ မတန္တဆ ဖိႏွိပ္ခံရမႈ သတင္းေတြေၾကာင့္ပါပဲ။ အေၾကြးနဲ႔လာတဲ့သူေတြ ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ ေရာက္ၾကရသည္။ ေပးစရာေငြမရိွ ေျပးစရာေျမမရိွဆုိတာ ဒါပါပဲဗ်ာ။

စာေရးတဲ့ ၀ါသနာပါသူပီပီ လူမႈဘ၀ အစုံကုိ အျပင္ဘက္ကေန ထြက္ၿပီး အကဲခတ္ သုံးသပ္ေနမိတယ္။ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ကလည္း ဒုကၡကုိ ပုခုံးထမ္းထားရတုန္းပဲ ဆုိပါေတာ့။

မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀ဟာ တယ္လည္း မေသးလွဘူးဆုိတာ ေအဂ်င္စီရုံးကုိ ေရာက္ကာမွ ပုိၿပီး သိလာတယ္။ အဲဒီမွာ ျမန္မာ မိန္းကေလးေတြကလည္း ရိွေနသည္။ သူတုိ႔လည္း အလုပ္ေျပာင္းရန္ ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကသည္မွာ ႏွစ္ပါတ္ေလာက္ေတာင္ ရိွၿပီလုိ႔ သိရတယ္။ တျခား က်န္တဲ့သူေတြကလည္း ကုိယ့္ဒုကၡနဲ႔ကုိယ္ပင္ ရိွေနၾကၿပီး အလုပ္အသစ္ကုိ ေျပာင္းေရႊ႕ဖုိ႔ ေစာင့္ဆုိင္းေနၾကဆဲ။

ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အဲဒီ့ေန႔ရဲ႕ ညေနဘက္မွာ ကားနဲ႔ လာေခၚတယ္။ ရုံးခန္းထဲေရာက္ေတာ့ အင္တာဗ်ဴးတယ္။ မင္းအရင္လုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္က အေနေခ်ာင္တယ္၊ နဲနဲ သက္သာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလုပ္ရမယ့္ အလုပ္က နဲနဲ ပင္ပန္းမယ္၊ ၾကမ္းတမ္းမယ္လုိ႔ အလုပ္သမား ေအဂ်င္စီရုံးက တရုတ္သူေဌးက ေျပာတယ္။ ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္ဗ်ာ ေျပာရုံကလြဲလုိ႔ အျခား ေရြးစရာလမ္းမရိွေတာ့ဘူး။ ဒါနဲ႔ အလုပ္သစ္အတြက္ အားေမြးေနမိတယ္။ ေနာက္ေန႔ညေနဘက္မွာ အလုပ္သစ္ေနရာကုိ လုိက္ပုိ႔ပါတယ္။

အေျပာင္းအလဲ သိပ္မ်ားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ဟာ ေနာက္တေန႔မနက္မွာပဲ အလုပ္သစ္နဲ႔ ဘ၀သစ္စခဲ့ပါၿပီ။ ေနရာသစ္မွာ အားလုံး အံ၀င္ခြင္က် ျဖစ္ေအာင္လုိ႔ အရင္ဆုံး ႀကိဳးစားရဦးမည္။ အင္တာနက္ဆုိတာႀကီးနဲ႔လည္း ေ၀သြားပါၿပီ။

ကၽြန္ေတာ့္ ဘေလာ့ဂ္ေလးကုိ အမွတ္တရအျဖစ္ ထားရစ္ခဲ့ပါတယ္။ စာပုဒ္ေရေပါင္း(၄၀)ေက်ာ္ တင္ႏုိင္ခဲ့သည္။ တခ်ဳိ႕နဲ႔ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဘေလာ့ဂ္ေရးျခင္း အလုပ္ထဲမွ ေသာ့ခ်က္ တခ်ဳိ႕ ရွာေဖြေတြ႔ရိွခဲ့ရသည္။ ဒီလုိ ဘေလာ့ဂ္ေရးျခင္းအလုပ္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္အျမင္အရ အားေပးပါတယ္။ စာေရးျခင္း ၀ါသနာပါသည့္အေလ်ာက္ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ အေနနီးစပ္မႈ ဓါတ္ခံရိွတဲ့ လူေတြအတြက္ ဘေလာ့ဂ္ဂါျဖစ္ဖုိ႔ (၉၉.၉၉)ရာခုိင္ႏႈန္း ေသခ်ာပါသည္။

ကုိယ္ပုိင္ကြန္ပ်ဴတာမရိွတဲ့ (မ၀ယ္ႏုိင္ေသးတဲ့) ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဗဟုသုတ၊ စာေပ၊ ရသ ပညာေတြ စုံလင္လွတဲ့ အုိင္တီေလာကႀကီးနဲ႔ အေနေ၀းသြားပါၿပီ။

ဒီ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ္၀ါသနာပါတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးျခင္းကုိလည္း အဆက္ျဖတ္ရေပေတာ့မည္။ စာအုပ္အၾကမ္းထဲမွာ ျဖစ္သလုိေရးျခစ္ထားတဲ့ စာေတြက (၁၆)မ်က္ႏွာေက်ာ္ေလာက္ရိွမယ္ထင္တယ္။ အဲဒီ့စာေတြ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ အခ်ိန္မွီ မတင္လုိက္ႏုိင္ျခင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္းပါ။ အားလုံးကုိလည္း ေခတၱခဏ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။

တက္လူငယ္

မူရင္း Link

Posted in: ၀၈။ ေဆာင္းပါး