ျမန္မာကုိ ျမန္မာက ဂုတ္ေသြးစုပ္ မခံၾကနဲ႔ေဟ့...။

က်ေနာ္ မေလးရွားကို သုံးေလးေခါက္ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ထူးျခားတာ ဘာေတြ႔ရလဲဆုိေတာ့ UNHCR က တရား၀င္ အသိအမွတ္ျပဳခံရဖုိ႔အတြက္ ေငြ, ေပးရတာကုိ ေတြ႔မိတယ္။ ဘယ္သူေတြကိုေပးရလဲဆုိေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကုိေပးရတယ္။ ဘယ္အဖြဲ႔အစည္းေတြလဲလုိ႔ေမးရင္ ဒီလုိေျပာရပါလိမ့္မယ္။

မေလးရွားမွာ ခ်င္းဒုကၡသည္မ်ားအဖြဲ႔၊ ကရင္ဒုကၡသည္မ်ားအဖြဲ႔၊ ရခုိင္ဒုကၡသည္မ်ားအဖြဲ႔၊ ဗမာဒုကၡသည္မ်ားအဖြဲ႔ ဆုိၿပီးဒုကၡသည္ အဖြဲ႔အစည္းအေတာ္မ်ားမ်ားရွိပါတယ္။

ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြျဖစ္တဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ဌာနခြဲ၊ NLD-LA ဌာနခြဲ၊ ဟုိဌာနခြဲ၊ ဒီဌာနခြဲေတြလည္း တစ္ပုံႀကီးပါ။

UNHCR ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ထုိင္းမွာလုိ UNHCR ရုံးကိုသြားၿပီး ေလွ်ာက္လႊာတင္လို႔မရဘူး။ အဲဒိေတာ့ UNHCR က အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ ဒုကၡသည္အဖြဲ႔အစည္းေတြဆီကုိသြားၿပီး သူတုိ႔ရဲ  ့အဖြဲ႔၀င္ လုပ္ရပါတယ္။ ၀င္ေၾကးေပးရပါတယ္။ လစဥ္ေၾကးေပးရပါတယ္။ ဒီလုိေပးၿပီးတာနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ  ့အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေပးပါတယ္။ ဖရုိဖရဲ လုပ္ထားတဲ့ အဖြဲ႔၀င္ကတ္ေလးတစ္ခု ရပါတယ္။ ဒီလုိ စုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ကတ္ေလးတစ္ခုရဖုိ႔အတြက္ ရင္းဂစ္ေငြ ေလးငါးရာေလာက္ေပးရတာကို ရင္နာလုိ႔ပါ။ ျမန္မာေငြနဲ႔ဆုိရင္ ႏွစ္သိန္းေလာက္အနည္းဆုံးေပါက္တယ္။

UNHCR က ဒုကၡသည္ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ ပုံစံကလည္း အေတာ္ဟာသေျမာက္ပါတယ္။ ဒီလ,ၾကရင္ ကရင္ဒုကၡသည္အဖြဲ႔ကုိ လူ (၅၀၀) ခ်ေပးမယ္။ ဟုိလၾကရင္ ရွမ္းအဖြဲ႔ကုိ လူႏွစ္ရာစာခ်ေပးမယ္ဆုိၿပီး လုပ္ပါတယ္။ ဒါကိုအခြင့္အေကာင္းယူၿပီး အဖြဲ႔အစည္းေတြက ဘယ္လုိလုပ္လဲဆုိေတာ့ အဖြဲ႔၀င္ကတ္တစ္ခုရဖုိ႔အတြက္ဆုိၿပီး ေငြေတြအမ်ားႀကီးေတာင္းပါတယ္။

တခ်ဳိ  ့အဖြဲ႔ေတြဆုိရင္ ရင္းဂတ္ (၇၀၀) ထိေပးရပါတယ္။ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ရဲ  ့လစာက ရင္းဂစ္ေငြတစ္ရက္ကုိ ၃၀-၄၀ ေလာက္ရတဲ့လူဟာ (၇၀၀) ေပးရၿပီဆုိေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ေခါင္းပုံျဖတ္ အမ်က္ႀကီးစားၿပီး စီးပြားျဖစ္ေနၾကလဲဆုိတာ သိေလာက္ပါၿပီ။

က်ေနာ္အေတာ္ ေဒါသထြက္မိတယ္။ အလုပ္သမားေတြကလည္း ဒုကၡသည္ UNHCR လက္မွတ္ရရင္ မေလးရွားမွာ အဖမ္းအဆီးမခံရႏုိင္ဘူးဆုိေတာ့ ေတာင္းသေလာက္ ေပးတဲ့လူအေတာ္မ်ားပါတယ္။ လူတုိင္းနီးပါး UN ကတ္ကို လုိခ်င္ၾကပါတယ္။

ဗမာျပည္က Passport နဲ႔ အလုပ္လာလုပ္တဲ့လူေတြလည္း ျမန္မာသံရုံးရဲ  ့ အခြန္ေတာင္းတဲ့ဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္ေတာ့ UN ကတ္ဆီကို လွည့္ၾကပါတယ္။ ကံေကာင္းရင္ ႏုိင္ငံျခားကိုလည္းေရာက္ႏုိင္တာေပါ့။ ဒီလုိရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေငြ ေပးရလည္း လုပ္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔လည္း သိပါတယ္။ UN ကတ္ဆုိတာ အခမဲ့ လုပ္ေပးတဲ့အရာလုိ႔သိပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ UNHCR မေလးရွားရုံးရဲ  ့မွားယြင္းတဲ့ စနစ္ေၾကာင့္ ၾကားပြဲစား အဖြဲ႔အစည္းက ေခါင္းေဆာင္ေတြ သူေဌးျဖစ္ကုန္ၾကပါတယ္။

တခါတုန္းက ရွမ္းဒုကၡသည္အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုရဲ  ့ရုံးထဲကုိ ၀င္သြားပါတယ္။ သြားၿပီးေလ့လာခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ ၾသစေတ်းလ်က လာတယ္ဆုိတာ သူတုိ႔မသိပါဘူး။ က်ေနာ္မိတ္ေဆြက မိတ္ဆက္ေပးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီလူေတြမ်က္ႏွာပ်က္ေနၾကၿပီ။ သူတုိ႔မရုိးမသားလုပ္တာဆုိေတာ့ ကုိယ့္စိတ္ကို ကုိယ္မလုုပ္ၾကဘူးထင္ပါရဲ  ့။ က်ေနာ္လည္း ဘာမွ မေျပာခဲ့ပါဘူး။ က်ေနာ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ UN ရုံးက ရွမ္းဒုကၡသည္အဖြဲ႔ကုိ လူဦးေရ ဘယ္ေလာက္လဲ မသိဘူး ခ်, ေပးမယ္ ၾကားလုိ႔ဆုိၿပီး အဖြဲ႔၀င္ကတ္လာေလွ်ာက္ၾကတဲ့ လူေတြမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ လူက တုိးလုိ႔ေတာင္ မေပါက္ဘူး။

အဖြဲ႔၀င္ေၾကး၊ လစဥ္ေၾကးေပးရတဲ့ ေငြေတြက နည္းတာမဟုတ္ပါ။ အဖြဲ႔၀င္ဦးေရကလည္း ထုိင္းက ABSDF တုိ႔ NLD (LA) တုိ႔ထက္မ်ားပါတယ္။ အနည္းဆုံး အဖြဲ ့၀င္ဦးေရ ေလးငါးေထာင္ရွိပါတယ္။ ခ်င္းဒုကၡသည္ အဖြဲ႔ဆုိရင္ သုံးေလးေသာင္းေတာင္ မကဘူးလုိ႔သိရပါတယ္။ တစ္ေယာက္ကုိ ရင္းဂစ္ေငြ (၁၀) ပဲထား။ လူတစ္ေသာင္းရွိရင္ ရင္းဂစ္ေငြ တစ္သိန္းရၿပီေပါ့။ ဒါက လစဥ္ေၾကးပါ။ လစဥ္ေပးရတဲ့ မန္ဘာေၾကးပါ။ ဘာေၾကးညာေၾကး မရွိေသးတဲ့ ရုိးရုိးသားသား တရား၀င္ေၾကးပါ။ ဒီေငြေတြ ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။ ဘာလုပ္ပစ္ၾကလဲ။

အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ စနစ္တက်ရွိတဲ့ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈ ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆုိတဲ့ ေမးခြန္းကုိ ဘယ္သူမွ မေျဖႏုိင္ပါဘူး။

ေနာက္ဆုံး UNHCR မေလးရွားရဲ  ့စနစ္ မေကာင္းမႈ ့ေၾကာင့္ဒီလုိေပၚထြက္လာတာပါ။ ဘယ္သူေတြနစ္နာလဲဆုိေတာ့ တကယ္ရုိးသားတဲ့ ျမန္မာေတြပဲ နစ္နာရပါတယ္။ လည္လည္၀ယ္၀ယ္၊ ႏုိင္ငံေရးေရာင္ေရာင္၊ လူမႈေရးသမားအေရၿခဳံ မေအလုိးသူခုိးေတြပဲ သူေဌးျဖစ္ကုန္ပါတယ္။ ကာေတြ၀ယ္စီးႏုိင္တယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ တုိက္နဲ႔အိမ္နဲ႔ ေနႏုိင္တယ္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးကို ျမန္မာလူမ်ဳိးက ဂုတ္ေသြးစုပ္တာ မေလးရွားမွာ မျမင္ခ်င္ဆုံးပါ။

ဒါက UNHCR ကတ္ ဆုိတဲ့ ပလပ္စတစ္နဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ကတ္ေလးတစ္ခုကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး လူေပၚလူစီးတဲ့ သာဓက တစ္ခုပါ။

Agency က လိမ္လုိ႔ ဖာ,ျဖစ္သြားတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေကာင္းေလးေတြ။ ပြဲစားေၾကာင့္ ဗမာျပည္က ရွိစုမဲ့စု ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္နဲ႔ ယာေလး ေပ်ာက္သြားတဲ့ ျမန္မာေတြ အမ်ားႀကီး။ ဒါေတြကုိ ဘယ္သူက လုပ္လဲဆုိေတာ့ ကုိယ့္လူမ်ဳိး ျမန္မာေတြပါပဲ။ တုိင္းတပါးမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးကုိ ျမန္မာလူမ်ဳိးက မုဒိမ္းက်င့္တယ္။ ေရာင္းစားတယ္။ သတ္တယ္။ ခုိးတယ္။ ဒျမတုိက္တယ္။ ဒီလူမဆန္တဲ့ အမႈေတြတပုံႀကီးပါ။ ဒီလုိလူမ်ဳိးေတြကို နီးစပ္ရာတုိက္ခုိက္ၾကဖုိ႔ ႏႈိးေဆာ္လုိက္ပါတယ္။

ဤေနရာမွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္

Posted in: ၀၈။ ေဆာင္းပါး