ေဆးရံု (ကဗ်ာ ရြတ္ဆိုမႈ)

ေရး - တာေကာဒီ / ရြတ္ဆို ေက်ာ္ေအာင္လြင္  (VOA)

(၁)
ရာဇဝင္လို အိုမင္းတဲ့
ေတာင္ပူစာ တလုံးရဲ႕ နေဘးမွာ
ေရမစီးတဲ့ ခဲျခစ္ေကာက္ေၾကာင္းရိွတယ္
အဲဒိနံေဘးမွာ
အဖုံးမပါတဲ့ ေမွာ္ေသတၲာတလုံးရိွတယ္

ေမွာ္ေသတၲာထဲမွာ . . .
ၾကယ္ေရာင္ေတြကို ျမွဳပ္ထားတယ္
၀တ္စုံျပည့္ သတို႔သမီးေတြကို ျမွဳပ္ထားတယ္
ေျခတစ္ဖက္က်ိဳးေနတဲ့ အနာဂတ္ကို ျမွဳပ္ထားတယ္
ဒိုမိနစ္လာပီယဲရဲ႕ “သုခၿမိဳ႔ေတာ္” ျမွဳပ္ထားတယ္
ေမွာ္ေသတၲာထဲမွာ
ကမာၻႀကီးအတြက္
ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ပန္းခ်ီကား
ခ်န္ထားရစ္တဲ့
ကိုခ်ိဳႀကီးကို ျမွဳပ္ထားတယ္
တန္႔ဆည္သပိတ္က ကိုခ်ိဳထြန္းကို ျမွဳပ္ထားတယ္
သတင္းေထာက္ႀကီး ဦးေက်ာ္ညြန္႔ကို ျမွဳပ္ထားတယ္
ေရႊကူသပိတ္က ဦးကိုေလးကို ျမွဳပ္ထားတယ္
. . . .
. . . .
ျမွဳပ္ထားတယ္ . . ျမွဳပ္ထားတယ္ . . . .
ေမွာ္ေသတၲာထဲမွာ
လူေသေတြထုတ္လုပ္တဲ့
ေဆးရုံ တစ္ရုံ ျမွဳပ္ထားတယ္

(၂)
သခ်ၤဳိင္းေျမမွာ တည္ခဲ့လို႔မ်ားလားမသိ
ေဆးရုံဟာ
အစားၾကဴးလြန္းလွတယ္

ေရွ့တည့္တည့္က လွမ္းၾကည့္ရင္
လူေခါင္းခြံေပၚ နာဇီစစ္ခေမာက္ေဆာင္းထားသလိုမ်ိဳး
အမိုးခုံးခုံးတို႔ ကုန္းရုံးထ
ျပတင္းေပါက္ေတြက ေဟာက္ပက္ပက္ မ်က္တြင္းေတြ
တံခါးမႀကီးက . .
အစြမ္းကုန္ဟထားတဲ့ ပါးစပ္ေပါက္
နီရင့္ရင့္ သံတိုင္ေတြက
ေသြးအလူးလူး စြယ္သြားေတြနဲ႔ . .တူ . .တူ . .ေနေခ်ေသးေတာ့

အေပၚထပ္က လွမ္းၾကည့္ရင္
စိမ္းစိုလယ္ကြင္း . . မႈိင္းညိဳ႕ေတာအုပ္
ေျခတံရွည္တဲစု
ဗ်ိဳင္းျဖဴတေကာင္ႏွစ္ေကာင္ႀကဲပက္ထား
ႏြားတခ်ိဳ႕ျမက္စား ေအးေအးလူလူ
ဒီ . . သက္ၿငိမ္ ပန္းခ်ီကားခ်က္
ညေန . . ညေန . . မႈံေငး
မ်က္လုံးေတြနဲ႔ လွမ္းေပြ႔ဖက္ၾက
အိမ္ရာရဲ႕ရနံ႔ကို စိတ္ကူးနဲ႔ လြမ္းရႈိက္ၾက
ရဲဘက္စခန္း မျပန္ခ်င္လို႔
ဒီေနရာကေန
ခုန္ခ် အေသခံသြားသူေတြ ရိွခဲ့တယ္

ခါးလ်ားရွည္ ေလွကားႏွစ္စင္းဟာ
သူ႔အေပၚနင္းျဖတ္သြားသူေတြလို
အိုမင္း . . ခ်ိနဲ႔
တက်ိဳးက်ိဳး တကြၽတ္ကြၽတ္ ညည္းညဴ
အေပၚထပ္ႏွင့္ေအာက္ထပ္ကို
အလ်ားေမွာက္ ဆက္သြယ္ထားတယ္

ေအာက္ထပ္မွာ . .
အနံ႔တေလွာင္းေလွာင္း . . ေမွာင္အိုက္အိုက္
မာသာထရီဆာနဲ႔
လူထုေဒၚအမာ သိမသြားရွာတဲ့
ေခါင္းတလားလိုမ်ိဳး
ရွည္ေမ်ာေမ်ာ အခန္းတစ္ခန္းရိွတယ္

အဲသမွာ . .
ေသအံ့မူးမူး လူနာေတြ
တြား . . တြား . .တက္လာတဲ့
ဆင္သခ်ၤဳိင္းလို႔ေခၚတဲ့
ကြပ္ပ်စ္တလုံးရိွတယ္ . .

အဲသမွာ . .
အခင္းမရိွ . . ေစာင္မရိွ
ရက္စက္တဲ့ လာနီညာ ေဆာင္းညမ်ား
ရိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီေဖါက္ . .ကိုက္ခြဲ
ယမ္းနံ႔စြဲ သစ္ရြက္ေၾကြေတြလို
လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕အံဖတ္ေတြ . . .
ေန႔စဥ္ . . ညစဥ္ . .
တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြ . . .

အဲသမွာ . .
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား
ေဆးဖက္ပညာသည္ေတြ ေဆးကုေပးခဲ့ၾကတယ္ . .
ဆရာသင္း ေဆးကုေပးခဲ့တယ္
ဆရာဝင္းေအာင္ ေဆးကုေပးခဲ့တယ္
ဆရာစိုးျမင့္ ေဆးကုေပးခဲ့တယ္
ဆရာခင္ေမာင္ေဆြ ေဆးကုေပးခဲ့တယ္ . . .

အဲသမွာ . .
အေၾကာင္းထူးမရိွ . . ေကာင္းဗ်ား တဲ့
အခြင့္အေရးကို ေဆးစြဲသလိုစြဲေနသူတစ္ေယာက္
သံေၾကာင္ဟစ္ေၾကညာေနတုန္း
ဖင္စီဒိုင္း တခါသာသယ္ေရာင္းဘူးတဲ့
ကေလးၿမိဳ႕က . .
ရွစ္တန္းေက်ာင္းသားေလး “ေမာင္ေမာင္လတ္”
ေသြးပြက္ပြက္ထိုးအံ . . လဲက်ေသရွာ
ပိေတာက္လမ္းသီခ်င္း အဆိုေကာင္းတဲ့
အိမ္ေျခရာေျခမဲ့ . . သာတီဖိုက္ ေမာင္ကို
အသက္ငင္ . . ေနရွာ . .
ဒါဟာ ဒီေနရာမွာေတာ ့ အေၾကာင္းထူးမဟုတ္ေျခဘူး
ကုလသမဂၢ ရဲ႕
လူ႔အခြင့္အေရးအစီရင္ခံစာထဲမွာ . .
စာေၾကာင္းတေၾကာင္းအျဖစ္ ပါမပါေတာ့မသိ . .
မနက္လင္းရင္ ခရမ္းခင္းထဲ ပစ္ထည့္ထားမယ့္
ဖ်ာလိပ္ေခါင္းထဲမွာ
ေျခေလးေခ်ာင္း ရိွေနမွာေသခ်ာ . . ။

ေဆးရုံဟာ
အခင္းအက်င္းေတြ
အတင္းအဖ်င္းေတြ
အတင္းအဖ်င္းေတြနဲ႕
အသက္မရွဴေတာ့တဲ့ “ေဆာင္ပုဒ္” ေတြကို ဝတ္ဆင္ထားတယ္ . . .

ေဆးရုံရဲ႕ . .
ေသြးခုန္သံေတြမွာေတာ့ . . .
မင္းတို႔အက်ဥ္းသားေတြဟာ
ငါ့မိန္းမ ပစၥည္းေလာက္မွ တန္ဘိုးမရိွတဲ့ . .
မတၲရာက . .
လာဘ္စား အလုပ္ျပဳတ္ ေထာင္မွဴး တင္ေမာ္ရဲ႕ “အၾကြား”
မင္းတို႔ အက်ဥ္းသား (၁) ေယာက္ေသရင္ (၁၀၀) လာမယ္
(၁၀၀) ေသရင္ . . (၁,၀၀၀) လာမယ္တဲ့
နမ့္ဆန္ေထာင္ပိုင္ ဗိုလ္ႀကီးစိုးေအာင္ရဲ႕ “စကား”
ေထာင္ဝက္တေကာင္ေသရင္ . . .
စာရြက္ (၃)ရြက္ ကုန္တယ္ . .
မင္းတို႔အက်ဥ္းသား တေယာက္ေသရင္
စာရြက္တရြက္ဘဲကုန္မတဲ့ . .
ညႊန္ၾကားေရးမွဴး . .ဗိုလ္မႈးဘမွန္ရဲ႕ တရား

ဒီ . . ငရဲေကာင္ေတြရဲ႕ .
စၾကာတံဆိပ္ ဝိညာဥ္ေတြ . . ပူးကပ္စြဲဝင္ေနတယ္ . .

ေဘာ္ဒါေတဝါးမယ္ေဟ့ . . .
ေရခ်ိဳးတန္းစီမယ္ေဟ့ . . .
ေအာ္သံစူးစူးရဲ႕ လက္မ်ားက
ကန္႔လန္႔ကာကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ . . . ။

အေရာင္လြင့္ေနတဲ့
သူတို႔ဘဝလိုမ်ိဳး . . .
မ်က္ႏွာေတြ . . မ်က္ႏွာေတြ . . မွိန္ေဖ်ာ့
ပိန္ခ်ိဳင့္မ်က္တြင္း ေဟာက္ေတြထဲ
ေျခေခ်ာ္က် မ်က္လုံးေတြမွာ . .
ျပာက်အိပ္မက္ေတြ ခ်ိတ္ဆြဲလို႔ . .
အသက္ရွဴေနတဲ့ . .
လူေသေကာင္ေတြစီတန္း လွည့္လာၾက . . .
တခ်ိဳ႕ဝတ္လစ္စားလစ္
တခ်ိဳ႕ေအာက္ပိုင္း ဗလာ . .
ဒါနာဇီအက်ဥ္းစခန္း ေအာ့ဇဝစ္မဟုတ္
ရွင္ဒဲလား စာရင္း ရုပ္ရွင္မဟုတ္
အီသီယိုပီးယားမဟုတ္
မဟုတ္ . . မဟုတ္ . . မဟုတ္ . .

ခပ္တဲတဲေတ့ဆက္ထားတဲ့
ဖဲထီးသံကိုင္းနံရိုးေတြ
ပုေလြရိုးေပါင္တံေတြ
က်ဴပင္ရိုး လက္ေမာင္းလက္ဖ်ံေတြကို
ေလာကဓံ ျပင္းျပင္းစိမ္ထားတဲ့
အေရျပားေတြနဲ႔ထုပ္ပိုး . .
သူတို႔ဘဝလိုခိ်ဳငဲ့တဲ့ . .
ထမင္း တပုံစံ စားဘို႔ . . .
သူတုိ႔ဘဝလို ညစ္ေထးတဲ့
ေရ . . တပုံစံ ခ်ိဳးဘို႔
ပါးလွပ္လွပ္ စကၠဴလူေတြ
အျဖဴအမဲ ရုပ္ရွင္အေႏွးျပကြက္လိုမ်ိဳး
တေရြ႕ေရြ႕ လွမ္းထြက္လာၾက
ဒါ . .
ကေဘာ္မွာ
ႀကိမ္ခရန္ခမွာ . .
နမ့္ဆန္မွာ . .
ေတာင္ေလးလုံးမွာ . .
ထုံးဘိုမွာ . .
ရာဇၿဂိဳဟ္မွာ . .
ဘဝသစ္စခန္းမွာ . .
ဒီ . . ေသမင္းတမန္ ရဲဘက္စခန္းေတြမွာ

ငတ္မြတ္မႈက တတိတိ တိုက္စား
ေက်ာက္တုံးေတြက တအိအိဖိျပား
ေပါက္တူးေတြက ဒရစပ္ဝါးမ်ိဳပစ္လို႔
ႏြားတစ္ေကာင္အျဖစ္ ထြန္ယက္ရင္း . .
ပဲစင္းငုံခင္းထဲအားျပတ္လဲက် . .
ေက်ာက္မုိင္းထိ ေျချပတ္လက္ျပတ္ . .
ဝါး တလုံး . .
ႏွီးသုံးခ်က္ခ်ည္ အေလာင္းတေလာင္းအျဖစ္
လက္ယက္တြင္းထဲ ေခြးေဖာ္စားမခံခဲ့ရလို႔
မေသလို႔က်န္ခဲ့သူေတြ . . .
ဒါမွမဟုတ္ . . ေသဘို႔က်န္ခဲ့သူေတြ
ဒါမွမဟုတ္ . . ေသဘို႔ျပန္ခဲ့သူေတြျဖစ္ၾကတယ္ . . .။
ကပၸိလဝတ္ နန္းေဆာင္လယ္
လေရာင္ျပက္ . . ည . .မိႈင္ေငး . . ေတြးေမာ
သူအိုသူနာေတြ႔ခဲ့သူ . . မင္းသားသိဒၶတၳ
ဒီလူေတြသာျမင္ခြင့္ရခဲ့ရင္ . .
ဒီမင္းသား . .
ဆယ္ခါျပန္ ဘုရားပြင့္ေလာက္ရဲ႕ . .
ဆယ္ခါျပန္ ဘုရားပြင့္ေလာက္ရဲ႕ . .။

(၃)
စားဖိုရဲ႕ေညွာ္နံ႔ေတြကိုရႈရိႈက္
ထိုးခြာေနတဲ့ မီးကြ်မ္းထမင္းခ်ိဳးေတြကိုေငးစိုက္
ဖိုေခါင္းရဲ႕ေၾကာင္စားေနတဲ့ . .
သူတို႔ “ပုံစံ” ထက္မ်ားတဲ့
အသားတုံးေတြကို အာသာငမ္းငမ္းလွမ္းေမွ်ာ္
လူတန္းႀကီးရဲ႕ . . .
ဗို႔အားက် မ်က္ႏွာေတြမွာ . .
အေရာင္ နဲနဲ . . လက္လာ . . .

ငရဲသားေတြကေတာ့
ပုခုံးေပၚ သတၲဳၾကယ္ေတြထိုးခ်ိတ္
တဝါးဝါး ရယ္ပြဲဖြဲ႔လိုက္ၾက
တ႐ႊမ္း႐ႊမ္း ႀကိမ္စြမ္းျပလိုက္ၾက
ေသလူလည္ေခ်ာင္းထဲက ႏို႔ေပါင္မုန္ု႔ၾကက္ဥေတြကို
လုယက္ႏိႈက္စားလုိက္ၾကနဲ႔
“ေကာင္းဗ်ား” ဂီတသံစဥ္ကို
ၿမိန္ၿမိန္ယွက္ယွက္ စင္တင္ေနတယ္

(၄)
တူတူတူတူ . .
တူတူတူတူ . . .
တတူတူနဲ႔
ေၾကေၾကကြဲကြဲ ညည္းရႈိက္
ဒီလူနာေတြကို တင္ေခၚမသြားႏိုင္လို႔
တဂ်ဳံးဂ်ဳံး တဂ်ဳတ္ဂ်ဳတ္ စုတ္သပ္ရင္း
မတၲရာ ရထား ျဖတ္ခုတ္သြား
ဒါ . .
ျပင္ပကမာၻႀကီးနဲ႔ စည္းျခားထားတဲ့
အနားသတ္ ငရဲမ်ဥ္းေပါ့ . .

ေဆးရုံကေတာ့
ဒီလူနာေတြရဲ႕ ဘဝကို တစက္စက္ေလာင္းငွဲ႕
တစက္မက်န္ တရိွန္ထိုး ေကာက္ေမာ့ခ်လိုက္ရင္း
အၾကြင္းအက်န္ေတြကို
စားဖိုမီးနဲ႔ ေလာင္ကြၽမ္းပစ္
ဝိညာဥ္ေတြကိုေတာ့
စားဖိုမီးခိုးေခါင္းတုိင္ကေန
အန္ထုတ္ပစ္လိုက္ပါေတာ့တယ္

(၁၉၉၉ ေဖေဖာ္၀ါရီ၂၅ - မတ္ ၁၅)
တာေကာဒီ 

ဤေနရာမွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္။

Posted in: ၀၇။ ကဗ်ာ