00:20
Unknown
ဒီကေန႔ေတာ့.....
စာမ်က္ႏွာေတြကိုု အျပန္ျပန္ လွန္ေလွာေနမိတယ္
ဦးတည္ခ်က္မရွိ/ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိ/ အေၾကာင္းျပခ်က္မရွိ
မရွိ......မရွိ......။
တစ္ခ်ဳိ႕စာမ်က္ႏွာေတြက ေဆြးေျမ့ေျမ့ မႈန္၀ါး၀ါး
တစ္ခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ၾကည္လင္ျပတ္သားလုုိ႔..........။
ေနပူပူ ဖုုန္ထူထူ ရြာလမ္းေတြရယ္.....
ရြက္ႏုုေအးေအး အရိပ္ေပးတဲ့
မန္က်ည္းပင္ညိ့ဳညိ့ဳ အေဖၚတစ္ခ်ဳိ႕ရယ္....
မႈံ...ျပာ...ရီ...ေ၀...ဟိုုးည...ည...ေတြရယ္....။
ေက်ာင္းစာ/ အိမ္စာ/ ဘ၀စာ
ေနာက္... မ်က္ႏွာေတြ... ေျခရာေတြ
မွတ္မွတ္ရရ စကားလံုုးေတြ............။
စာမ်က္ႏွာဆိုုေပမယ့္ စာတစ္အုုပ္ေတာ့မဟုုတ္ဘူးကြဲ႔
ဒါေပမယ့္... စာဖတ္လိုု႔ရတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႕က အဲဒီစာမ်က္ႏွာေတြကိုု
ေလာင္ၾကြမ္းျခင္းႏွင့္ အဆံုုးသတ္တဲ့ ေဆးတလိပ္ႏွင့္ႏႈိင္းတယ္
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ အလင္းႏွင့္ဆံုုးတဲ့ ဖေယာင္းတတိုုင္ႏွင့္ ခိုုင္းတယ္
ငါကေတာ့ စာမ်က္ႏွာကိုု စာမ်က္ႏွာအတိုုင္းဘဲထားတယ္........။
ဒါေပမယ့္......
ငါပိုုင္ဆိုုင္တဲ့ အဲဒီစာမ်က္ႏွာတိုုင္းေတာ့
ငါ မပိုုင္ျပန္ဘူး.....
ႏိုုင္ငံေရးဆန္ဆန္ေျပာရလ ွ်င္
တစ္ခ်ဳိ႕ကိုု ကိုုလိုုနီ အျပဳခံခဲ့ရတယ္.....။
အဲဒီစာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ
ငါပန္ဆင္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ဆႏၵေန႔စြဲအခ်ဳိ႕ေတြရွိတယ္
တစ္ခါတရံမွ ထ လမ္းေလ်ာက္တတ္တဲ့
ႏွင္းဆီျမစ္ရဲ့ ေျခတစ္စံုုရွိတယ္
ေလညာမွာ ေဆးခါးေတြ ေနလာလွမ္းၾကတဲ့
ဘိန္းေႏွာကုုလားမေတြရွိတယ္
ေလညာမွာ ေဆးခါးေတြ ေနလာလွမ္းၾကတဲ့
ဘိန္းေႏွာကုုလားမေတြရွိတယ္
မိုုးေပါက္ေတြရြာရြာခ်တတ္တဲ့ ေကာင္းကင္အတုုတစ္ခုုရွိတယ္....။
ေအာ.... ေနာက္ထပ္ အေရးႀကီးတာတစ္ခုုရွိေသးတယ္
တစ္သက္လံုုး ဘယ္ေတာ့မွ ပန္ဆင္ခြင့္ရေတာ့မွာ မဟုုတ္တဲ့
လ မင္း အ ေၾကြ ေတြ လည္း ရွိ တယ္.....
အခုု ကဗ်ာေရးေနတဲ့ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ
ငါတကယ္ေရးခ်လိုုက္ခ်င္တာေတြႏွင့္ လြဲခဲ့ရသလိုုမ်ဳိးေပါ့.....။
အင္း............
အခုုတေလာ ဘာရယ္မသိ
ရမွတ္မေကာင္းတဲ့ အိမ္စာအေဟာင္းေတြႏွင့္ဘဲ
ငါ့ရင္ဘတ္ႀကီး ျပည့္ျပည့္ေနတယ္......။
..........................................
..........................................
..........................................
လြမ္းမယ့္သာ လြမ္းရတာပါေလ.....
အဲဒီညက ၾကယ္ေၾကြေတြကလြဲလိုု႔
တျခားလိုုက္ေကာက္စရာ
သစ္တစ္ရြက္ေတာင္ မေၾကြခဲ့ပါဘူး.......။
ေမာင္ရြယ္ေရာက္
(၂၉ ၊ ၀၉ ၊ ၂၀၁၁)
(သမဆက္တကၠသိုုလ္ စာၾကည့္တုုိက္တြင္ ေရးသည္)
Posted in: ၀၇။ ကဗ်ာ
0 comments:
Post a Comment