15:47
Unknown
လေရာင္ေအာက္မွာေန...
လကိုေလ မျမင္ရ...
ငါ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ....။
ပါ၀င္ခြင့္မရတဲ့ ေလာကမွာ...
သတိရရံုေလးပါပဲ.....။
မင္းကိုႏိုင္
ဒီကဗ်ာဟာ ကိုုမင္းကိုုႏိုု္င္ရဲ့ ၂၀၁၁ ခုုႏွစ္ ၄၉ ႏွင့္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ သူႏွင့္ အခန္းခ်င္းကပ္ နံရံျခား ေလးႏွစ္အတူေန သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကိုုဇာဂနာက သူ႔သူငယ္ခ်င္း ကိုုယ္တိုုင္ေရးခဲ့တဲ့ ဒီကဗ်ာကိုု ရြတ္ဖတ္ခဲ့ၿပီး မင္းကုုိႏိုုင္ဘယ္လုုိလူစားလဲလိုု႔ ျပသခဲ့ပါတယ္...
ဒီကဗ်ာကိုု ဖတ္ရင္း ကိုုဇာဂနာရဲ့ကဗ်ာရြတ္သံကိုုနားေထာင္ရင္း
ကာဗ်ာစပ္
စာဖတ္
သီခ်င္းေလးပင္ တဆပ္ဆပ္ၿငီးတတ္တဲ့
ႏူးညံ့တဲ့ႏွစ္လံုုးသားတစ္စံုုကိုု
ဘာအတြက္မ်ား အက်ဥ္းခ်ထားရသလဲလိုု႔
ေမးခြန္းေတြထြက္က်လာခဲ့တယ္.....။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ ကဗ်ာရဲ့ေခၚေဆာင္ရာ
ကဗ်ာရွင္ရဲ့ရင္ဆီကိုု ကြ်န္ေတာ္ ခ်ဥ္းကပ္ထိုုးေဖါက္
အလည္ေရာက္ခဲ့တယ္....
အျပန္ခရီးမွာေတာ့ ေခါင္းငိုုက္စိုုက္ခ်ရင္း ေမးေနမိတဲ့ေမးခြန္းတစ္ခုုက
“ဘာအတြက္မ်ား အက်ဥ္းခ်ထားရက္ၾကသလဲ”.....
တကယ္ေတာ့ ကိုုမင္းကိုုႏိုုင္ရဲ့ ဒီကဗ်ာမွာ ေခါင္းစဥ္ပါမလာပါဘူး ကိုုဇာဂနာကလဲ ေခါင္းစဥ္ထည့္ေျပာမသြားပါဘူး...။
ဒါနဲ႔ဘဲ ကဗ်ာရွင္ကိုုရုုပ္လံုုးေပၚေစမယ့္ “အက်ဥ္းစံ” ဆိုုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေလးကိုု ကြ်န္ေတာ္ေပးလုုိက္မိပါတယ္။
ကဗ်ာရွင္ကိုု ေစာ္ကားမိရင္ ဒါမွမဟုုတ္ တိုုေတာင္းလွတဲ့ဒီကဗ်ာရဲ့ ရွည္လ်ားလွတဲ့ စိတ္၀ိညာဥ္ေနာက္ ကြ်န္ေတာ့္ေခါင္းစဥ္က ထပ္ခ်ပ္မကြာ မလိုုက္ပါႏိုုင္ဘူးဆိုုလ်င္ ခြင့္လႊတ္ရန္ ကဗ်ာရွင္ကိုု အထူးေမတၱာရပ္ခံပါသည္။
ကိုုမင္းကိုုႏိုုင္ အက်ဥ္းစံဘ၀မွ အျမန္ဆံုုးလြတ္ေျမာက္ပါေစ...။
ေမတၱာျဖင့္
ေမာင္ရြယ္ေရာက္
Posted in: ၀၇။ ကဗ်ာ
0 comments:
Post a Comment