ဧရာ၀တီရဲ႕ အတိတ္လိႈင္း

ေႏြေခါင္ေခါင္ ေနပူထဲမွာ
စစ္တုရင္ မကစားဖူးတဲ့ တ႐ုတ္စုတ္ေတြရဲ႕ဒဏ္
ပြဲၿပီးမွ ထိုးေကြၽးခံရမွန္း ငါသိခဲ့ရတယ္
ငါမသိတဲ့ ငါ့ကံၾကမၼာက
မင္းလက္ထဲက ေမွာက္ဖဲတစ္ခ်ပ္တဲ့လား။

လွ်ပ္စီးေတြ တျဖန္းျဖန္းလက္တဲ့အလား
အျပစ္ကင္းမဲ့စြာ စီးဆင္းေနတဲ့
မိခင္ဧရာျမစ္ႀကီးကို ျခစားခံရေတာ့မတဲ့
တ႐ုတ္ႀကီးရဲ႕ အျပံဳးက
သိန္းစိန္္အမုန္းထက္ ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။

ျပည္သူေတြ အားကိုး ေက်းဇူးတရားႀကီးမား
အတိတ္ေတြ စီးဆင္းေနတ့ဲ
အေမဧရာ၀တီရဲ ့နာက်င္ျခင္းရနံ႔ေတြ ႐ႈိက္မိတိုင္း
ေကာင္းကင္ထက္က အလင္းေပ်ာက္ၾကယ္ဟာ
အသက္႐ႈၾကပ္ခဲ့ရတယ္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ အိမ္မက္ဟာ
တရုပ္သိုင္းကားၾကည့္ၿပီး ေျခာက္လွန္႔ခံေနရဆဲပဲ။

ဘုရားသခင္ဖန္ဆင္းထားသလိုဘဲ
ေကာင္းကင္းတစ္ခုလံုး တိမ္ေတြညိဳရင္
အလြမ္းရဲ႕ၾကယ္ေတြငိုေတာ့မယ္
မိုးေတြေတးဆိုတဲ့အခါ
ဧရာ၀တီရဲ႕အတိတ္လိႈင္းဟာ ေမခနဲ ့မလိချမစ္ပုရပိုဒ္မွာ
ေၾကကြဲျခင္းဆိုင္းသံကို မၾကာခင္တီးခတ္လိမ့္မယ္။

တိမ္ျပာေတြ မီးေတာက္ခဲ့တဲ့
ဧရာ၀တီရဲ႕အတိတ္လိႈင္း
ၿမိဳ႕႐ုိးမွာ
ခုႏွစ္စဥ္ၾကယ္္ အိပ္မက္ေတြ
ဖဲတစ္ခ်ပ္လို လြယ္လြယ္
အေမွာက္ခံလိုက္ရျပီပဲ
ျဖစ္ခဲ့သမွ် အားလံုးအတြက္
ငါ ရင္ထုမနာ ျဖစ္ေနဆဲဘဲ
အလြမ္းမ်ာႏွင့္ ဧရာ၀တီေရ ...။

ထြန္းေ၀ (တုိက်ဳိ)
စက္တင္ဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၁

Source: မိုုးမခ

Posted in: ၀၇။ ကဗ်ာ