ျပည္ေတာ္ျပန္ အိပ္မက္ အလွမ္းေဝးေနဆဲ …

ျမန္မာျပည္မွာ “အေျပာင္းအလဲေတြ” တသီတတန္းျဖစ္ထြန္းေနပါၿပီလို႔ အစိုးရက ႏိုင္ငံတကာမိသားစုကို ထုတ္ေဖာ္ျပသေနေပ မယ့္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏိုင္ငံကျမန္မာဒုကၡသည္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ အတြက္ေတာ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ဖို႔အေရးဟာ အလွမ္းေဝး ေန တဲ့ အိပ္မက္ပမာ ရွိေနဆဲပါ။

ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ရွိ မယ္လဒုကၡသည္စခန္း(ဓာတ္ပုံ - မိုးေက်ာ္ / ဧရာ၀တီ)

“တိုးတက္မႈက ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာေလာက္ပဲ ျမင္ရတာ၊ ငါတို႔ ေမြးရပ္ၿမိဳ႕ေလးမွာဆို ဘာမွမတိုးတက္ဘူး”လို႔ သူ႔အိမ္ေရွ႕က ဝရန္ တာေလးမွာထိုင္ရင္း အသက္ ၆၁ ႏွစ္အရြယ္ ကရင္အမ်ိဳးသား ေစာေရာ္က ဧရာဝတီကို ေျပာျပပါတယ္။ သူဟာ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္း မယ္ေဟာင္ေဆာင္ခ႐ုိင္ မယ့္စရီးယမ္း ၿမိဳ႕နယ္မွာရွိတဲ့ မယ့္လာဦး ဒုကၡသည္စခန္းက ဒုကၡသည္ တဦးျဖစ္ပါတယ္။

ေအးလွတဲ့ ေဆာင္းရာသီမနက္ခင္းမွာ ကရင္ျပည္နယ္ဖြား ေစာေရာ္တေယာက္ အိမ္ေရွ႕မွာထိုင္ရင္း သူ႔ရဲ႕တရုတ္ႏိုင္ငံထုတ္ ေရ ဒီယိုေလးနဲ႔ အာရ္အက္ဖ္ေအ ျမန္မာပိုင္း အစီအစဥ္ကို နားေထာင္ေနပါတယ္။ သူ႔အတြက္ေတာ့ အာရ္အက္ဖ္ေအဟာ သူ႔ႏိုင္ငံက သတင္းေတြသိခြင့္ရတဲ့ တခုတည္းေသာ သတင္းဌာနပါပဲ။

“ငါတို႔ အိမ္ျပန္ရမယ့္ရက္က အေဝးႀကီးလိုေသးတယ္ ထင္တာပဲ” လို႔လည္း ေစာေရာ္က ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့အသံနဲ႔ ေခါင္းခါၿပီး ဆက္ေျပာပါတယ္။ 

ဒီလိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ေနမႈဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ၾကာ သူတို႔အိမ္လို႔ သူတို႔ေခၚေဝၚ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတဲ့ ဒီ အထီးက်န္ ဒုကၡသည္စခန္းက ဒုကၡသည္ ၄၀၀၀၀ ေက်ာ္ၾကားမွာေတြ႔ေနရတဲ့  စိတ္ခံစားမႈ လကၡဏာျဖစ္ပါတယ္။

အစိုးရစစ္တပ္က စစ္ဆင္ေရးဆင္ႏႊဲၿပီး သူ႔ရြာဖ်က္ဆီးခံလိုက္ရတဲ့ေနာက္ ၁၉၈၀ အေစာပိုင္းမွာ ေစာေရာ္ဟာ သူ႔ေမြးရပ္ၿမိဳ႕ကေန ထြက္လာခဲ့တာပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ “ယာယီ” နားခိုစရာလို႔ သူထင္ထားခဲ့တဲ့ ဒုကၡသည္ စခန္းဟာ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ နီးပါးၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း သူ႔ရဲ႕ “အိမ္” အျဖစ္ ဆက္လက္တည္ရွိေနပါေတာ့တယ္။

ေစာေရာ္လိုပဲ ခန္႔မွန္းေျခ ၁၄၀၀၀၀ ေလာက္ရွိတဲ့ ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြဟာ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္က ဒုကၡသည္စခန္း ၉ ခုမွာ ေန ထိုင္လ်က္ရွိၾကပါတယ္။

ကရင္အမ်ိဳးသား အစည္းအရံုး (KNU) လို တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြဟာ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရဖို႔အတြက္ အစိုးရကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္ေတာ္လွန္တိုက္ခုိက္ခဲ့ၾကေပမယ့္ အစိုးရကေတာ့ အာဏာခြဲေဝမယ့္ကိစၥကို သူတို႔နဲ႔ေဆြးေႏြးဖို႔ အခုထိ ဆႏၵမရွိေသးပါဘူး။

မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အေျပာင္းအလဲ လကၡဏာေတြဟာ ၿမိဳ႕ျပေဒသေတြ အတြက္ ေလာက္ပဲျဖစ္ တယ္ဆိုတာကို သူသေဘာတူတယ္လို႔ မယ္လဒုကၡသည္စခန္း ဥကၠဌျဖစ္သူ ကိုထြန္းထြန္းက ဧရာဝတီကို ေျပာပါတယ္။

သူဆိုလိုတဲ့ ၿမိဳ႕ျပေဒသေတြဟာ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီကာလမွာ ျမန္မာျပည္မလို႔ လူသိမ်ားၿပီး တိုင္းရင္းသား ျပည္နယ္ေတြ မပါဘဲ သီးျခား အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ နယ္ပယ္ေတြျဖစ္ပါတယ္။

“ဒုကၡသည္ေတြ ေနရပ္ျပန္ေရးကေတာ့ အေဝးႀကီးလိုေသးတယ္လို႔ က်ေနာ္ထင္တယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ေမြးရပ္ေျမေတြမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ တည္ၿငိမ္မႈ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မွပဲ ဒီကိစၥက ျဖစ္ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္”လို႔ ကိုထြန္းထြန္းက ဆိုပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္ေတြမွာ တင္းမာမႈေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေတြ ဆက္လက္ရွိေနေပမယ့္ ထိုင္း အစိုးရ ကေတာ့ ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြ ေနရပ္ျပန္ပို႔လိုတဲ့ သူ႔ရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ထပ္တလဲလဲ ထုတ္ေဖာ္ေနပါတယ္။

ထိုင္းအစိုးရရဲ႕ ဒုကၡသည္ျပန္ပို႔ေရး ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ဦးေဆာင္တဲ့ အစိုးရအသစ္ တက္ လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ပိုလို႔က်ယ္ေလာင္ လာခဲ့ပါတယ္။

ဒုကၡသည္ေတြအေနနဲ႔ အိမ္ျပန္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္ေနၾကတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ျပည္တြင္းမွာ မၾကာေသးခင္က အေျပာင္းအလဲေတြျဖစ္ခဲ့သလို လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေတြလည္း ရွိေနေသးတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ ပိုၿပီးႀကီးထြားလာေန တယ္ လို႔ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ တေလွ်ာက္ ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္ေရး ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႕(TBBC)ရဲ႕ လက္ေထာက္ညႊန္ၾကားေရးမႉး ဆယ္လီ သြမ္ဆင္ (Sally Thompson) က ဧရာဝတီကို ေျပာပါတယ္။

လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ ျပည္တြင္းမွာပဲ ေရႊ႕ေျပာင္းေနရတဲ့ တိုင္းရင္းသား ဒုကၡသည္ ၅၀၀၀၀၀ ေလာက္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕အေရွ႕ဘက္၊ ေျမာက္ဘက္နဲ႔ ေတာင္ဘက္ေတြမွာ ရွိေနၾကတယ္လို႔လည္း သူက ဆိုပါ ေသးတယ္။

“ဒုကၡသည္ေတြ တခ်ိန္မွာသူတို႔အိမ္ျပန္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္လို႔ က်မတို႔ အၿမဲတမ္းေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္”လို႔ ဆယ္လီကဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့ျဖစ္မလဲဆိုတာကိုေတာ့ သူမခန္႔မွန္းႏိုင္ပါဘူးလို႔ ထပ္ေျပာပါတယ္။

တတိယႏိုင္ငံေတြမွာ သြားေရာက္အေျခခ်တဲ့ ဒုကၡသည္အေရအတြက္ဟာ ၇၀၀၀၀ ေလာက္ရွိသြားၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ဒုကၡသည္ စခန္းမွာက်န္ရွိေနတဲ့ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ျမန္မာျပည္ကိုျပန္ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာမို႔ အဲ့ဒီႏိုင္ငံေတြမွာ သြားအေျခခ်မယ့္နည္းလမ္းကို မေရြးခ်ယ္ၾကဘူးလို႔လည္း ဆယ္လီက ဆိုပါေသးတယ္။

“ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရင္ အိမ္ျပန္မွာေပါ့”လို႔ အသက္ ၅၄ ႏွစ္အရြယ္ ေဖာမူနန္းက ဧရာဝတီကို ေျပာျပပါတယ္။ သူဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၅ ႏွစ္ ကတည္းက ျမန္မာျပည္ကေန ထြက္လာခဲ့သူျဖစ္ၿပီး ေလာေလာဆယ္မွာ မယ့္လာဦး ဒုကၡသည္စခန္းရဲ႕ အတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ တာဝန္ယူေနသူပါ။

“သူတို႔ၿမိဳ႕ေတြမွာ အစိုးရစစ္သားေတြမရွိဘူးဆိုရင္ ဒုကၡသည္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အိမ္ျပန္သြားၾကၿပီေပါ့”လို႔လည္း ေဖာမူနန္းက ဆိုပါေသးတယ္။

၁၉၈၄ နဲ႔ ၁၉၉၇ အၾကားမွာ အစိုးရတပ္က ကရင္ျပည္နယ္ ဖာပြန္ခရိုင္မွာရွိတဲ့ KNU စခန္းေတြအျပင္ သူ႔ရဲ႕ ပန္းဟက္ရြာ အပါအဝင္ အရပ္သားေတြေနထိုင္တဲ့ ရြာေတြကိုလည္းသိမ္းယူခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူလည္း ကရင္ျပည္နယ္ကေန ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ကို ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဘာသာတရားအေပၚယံုၾကည္ကိုင္းရႈိင္းမႈဟာ ကရင္တိုင္းရင္းသားေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားအၾကားမွာ အားေကာင္းတဲ့ အေလ့ အထ တခု ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ျပည္ေတာ္ျပန္အိပ္မက္ေတြ အေကာင္အထည္ေပၚေစဖို႔ တနဂၤေႏြေန႔တိုင္း ဘုရားေက်ာင္းမွာ ဆုေတာင္းၾကပါတယ္။

ဇန္နဝါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔ KNU ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ အစိုးရကိုယ္စားလွယ္ေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကားေျပာေနခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္၊ ထိုင္း၊ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ အဂၤလန္ နဲ႔ အျခား ဥေရာပသမဂၢ အဖြဲ႔ဝင္ႏိုင္ငံေတြအပါအဝင္ ကမၻာအႏွ႔ံမွာေရာက္ရွိေနၾကတဲ့ ကရင္ျပည္သူေတြကလည္း ကရင္ျပည္နယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ ဆုေတာင္းပြဲေတြ က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။

အစိုးရနဲ႔ KNU ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲရဲ႕ ရလဒ္ကေတာ့ အခ်က္ ၁၁ ခ်က္ပါတဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူခ်က္ ကို ပဏာမအဆင့္အေနနဲ႔ အဲဒီေန႔မွာပဲ လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သေဘာတူခ်က္အရ KNU အေနနဲ႔ ဆက္သြယ္ေရး ရံုးေတြဖြင့္ခြင့္ရမွာျဖစ္ၿပီး အစိုးရအေနနဲ႔လည္း အရပ္သားေတြအေပၚ အဓမၼ လုပ္အားေပးခိုင္းေစေနတာ ေတြ၊ ဥပေဒမဲ့ ထင္ သလို အခြန္ေကာက္ခံေနတာေတြနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ေငြညွစ္တာေတြကို အဆံုးသတ္သြားေအာင္ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို သေဘာတူညီခ်က္ေတြ ရွိေပမယ့္လည္း စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြကေတာ့ သူတို႔ ဘယ္အခ်ိန္ လံုလံုၿခံဳၿခံဳနဲ႔ အိမ္ျပန္ခြင့္ရ မလဲဆိုတဲ့အေပၚ မေရမရာရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနေတြကို အေကာင္းဘက္ကျမင္တယ္လို႔ ဒုကၡသည္တခ်ိဳ႕က ဆိုပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သိပ္မေဝးေတာ့တဲ့ကာလမွာ အိမ္ျပန္ႏိုင္လိမ့္မယ္ဆိုတာကိုေတာ့ လူအနည္းငယ္ကပဲ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ အေတာ္ေလးၿငိမ္သက္ေနတယ္လို႔ဆိုႏိုင္တဲ့ ကရင္ျပည္နယ္ရဲ႕အေျခအေနဟာ စစ္ပြဲေတြျပင္းျပင္းထန္ထန္ျဖစ္ ေန တဲ့ ကခ်င္ျပည္နယ္နဲ႔ေတာ့ လံုးဝဖီလာဆန္႔က်င္ျဖစ္ေနပါတယ္။

အစိုးရက ကခ်င္ျပည္ လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္(KIA)ကို ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ ဇြန္လကစၿပီး စစ္ဆင္ေရးဆင္ႏႊဲခဲ့တာမို႔ ၁၇ ႏွစ္ၾကာ ႏွစ္ ဘက္အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး သေဘာတူခ်က္ဟာလည္း ပ်က္ျပားသြားခဲ့ရပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္ လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔(KIO)ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူ ဦးလနန္ကေတာ့ အစိုးရဘက္က ဟယ္လီေကာ္ပတာေတြ သံုးေနတာဟာ ဒဏ္ရာရ ရဲေဘာ္ေတြကို စစ္ေျမျပင္ ကေန သယ္ထုတ္ သြားဖို႔အတြက္သာ မဟုတ္ဘဲ ႏိုဝင္ဘာ၂၅ ၇က္ေန႔ကစၿပီး လက္နက္ ခဲယမ္းေတြနဲ႔ စစ္သားေတြကို စစ္ေျမျပင္ဆီ ပို႔ဖို႔အတြက္ ျဖစ္တယ္လို႔ ဧရာဝတီကို ေျပာျပပါတယ္။

ကခ်င္ျပည္နယ္မွာျဖစ္ပြားေနတဲ့ စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ကခ်င္ျပည္သူ ၄၅၀၀၀ ေက်ာ္ဟာ မိမိတို႔ေနရပ္ရင္းကို စြန္႔ခြာထြက္ေျပးခဲ့ၾက ရၿပီး သူတို႔ ဘယ္အခ်ိန္အိမ္ျပန္လို႔ရမယ္ဆိုတာကို ေျပာဖို႔ခက္တယ္ လို႔လည္း ေဒသခံေတြက ဆိုၾကပါတယ္။

“အစိုးရအေနနဲ႔ တိုင္းရင္းသား အင္အားစုေတြနဲ႔ တကယ္စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မတည္ေဆာက္ဘူးဆိုရင္ စစ္ပြဲေတြ ေရရွည္ လိမ့္မယ္”လို႔ ဦးလနန္က သတိေပးပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏိုဝင္ဘာလမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ ျပည္နယ္ ကိန္းဘရစ္ခ်္ၿမိဳ႕အေျခစိုက္ လူ႔အခြင့္အေရး အတြက္ သမားေတာ္မ်ား(Physicians for Human Rights)အဖြဲ႔က ကခ်င္ျပည္နယ္မွာ အစိုးရတပ္ဖြဲ႔ေတြက လူ႔ အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ မႈေတြ၊ ရက္စက္ယုတ္မာမႈေတြရွိေနတယ္္လို႔ စြပ္စြဲေျပာဆိုတာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈတခု ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။

အဲ့ဒီစံုစမ္းစစ္ေဆးမႈအရ ၂၀၁၁ ဇြန္လနဲ႔ စက္တင္ဘာလအတြင္းမွာ အစိုးရတပ္က အရပ္သားေတြ ဆီကေန စားနပ္ရိကၡာေတြ လုယူခဲ့တယ္၊ ရြာေတြထဲကို လက္လြတ္စပယ္ပစ္ခတ္ခဲ့တယ္၊ ရြာသားေတြကို တိုက္ခိုက္မယ္လို႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ သူတုိ႔ကို ေပၚတာအျဖစ္၊ မိုင္းရွင္းကိရိယာအျဖစ္ အသံုးျပဳခဲ့တယ္ဆိုတာေတြကို ေတြ႔ရွိခဲ့ပါတယ္။

ထုိင္းႏိုင္ငံအေျခစိုက္ ကခ်င္သတင္းဌာန(KNG)ရဲ႕အဆိုအရ အေမရိကန္ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီး ဟီလာရီ ကလင္တန္ (Hillary Cliton) ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သမိုင္းဝင္အလည္အပတ္ခရီးအျဖစ္ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ႏိုဝင္ဘာ ၃၀ ရက္ေန႔မွာလည္း အစိုးရတပ္ဖြဲ႔ေတြက သာမန္ ကခ်င္ျပည္သူေတြကို သတ္ျဖတ္ၿပီး သူတို႔အိမ္ေတြကို မီးရိႈ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာမိသားစုအေနနဲ႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို အားေပးအားေျမွာက္ျပဳသင့္တယ္၊ ဒါေပ မယ့္ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ျဖစ္ပြားေနတဲ့ အထူးသျဖင့္ လက္ရွိျဖစ္ပြားေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡဒဏ္ ခံေနရ တဲ့ ေဒသေတြက ခ်ိဳးေဖာက္မႈေတြကိုေတာ့ လ်စ္လ်ဴ မရႈသင့္ဘူးလို႔ ျမန္မာ့အေရး ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေနသူ အက္ရွ္ေလ ေဆာက္သ္(Ashley South) က ေျပာပါတယ္။

တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြရဲ႕ ျပင္းျပတဲ့ဆႏၵနဲ႔ နစ္နာခ်က္ေတြကို အေရးတယူ ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္ျခင္းမရွိဘဲနဲ႔ တိုင္းျပည္ ရဲ႕လူမႈေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔လည္း သူက ဆိုပါတယ္။

လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုင္းနဲ႔ အျခားႏိုင္ငံေတြမွာေရာက္ေနၾကတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြဟာ ဘယ္ေန႔ ျပန္ရမယ္ဆိုတာ မေသခ်ာေပ မယ့္ သူတို႔ႏိုင္ငံ ျပန္ရမယ့္ေန႔ အတြက္ ဆက္လက္ ဆုေတာင္းေနၾကဆဲပါ။ ဒုကၡသည္စခန္းမွာပဲ သူ႔ဘဝရဲ႕အခ်ိန္အမ်ားစုကို ကုန္ဆံုးခဲ့တဲ့ အသက္ ၂၈ ႏွစ္အရြယ္ ေမာလူးကေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ မိုက္ရူးရဲ ဆန္ၿပီး အိမ္ကိုအေလာတႀကီးျပန္ဖို႔ မႀကိဳးစားခ်င္ဘူးလို႔ ေျပာပါတယ္။

တတိယႏိုင္ငံတခုခုကိုသြားတာဟာ သူ႔အတြက္ေရာ သူ႔ရဲ႕ “ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြ” အတြက္ပါ ပိုေကာင္းတဲ့ ေရြးခ်ယ္စရာလမ္း တခုျဖစ္တယ္လို႔ သူက ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရတဲ့အခ်ိန္ တေန႔ေန႔မွာ သူ႔ ဘုိးေဘးဘီဘင္ေတြ အေျခ ခ်ခဲ့တဲ့ေျမကို ျပန္ျမင္ေတြ႔ရဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနဆဲပါပဲ။

သူက ရယ္လ်က္“အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆို ငါလည္း အဘိုးႀကီး ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ” တဲ့။   ။

Ref: ဧရာ၀တီ

Posted in: ၀၈။ ေဆာင္းပါး