10:05
Unknown
ဖုထစ္ရြက္တြ၊ ငွက္လင္းတသို႔
ပ်ဥ္းမငုတ္တုိ၊ သက္က်ားအုိသည္
ကုန္းမုိထက္တြင္၊ တပင္တည္း၊၊
ခြဆုံအေကြး၊ သစ္ေခါက္ေဆြးလည္း
အေဖးတက္လာ၊ အုိင္းအမာသုိ႔
က်ယ္စြာဟက္ပက္၊ ၿခအိမ္ပ်က္၊၊
ကုန္းမုိကမ္းပါး၊ ေျမပပ္ၾကားတြင္
စစ္သားခေမာက္၊ ပိန္ေၿခာက္ေၿခာက္လည္း
စစ္ေရာက္စခန္း၊ လက္ၿပညႊန္း၊၊
ထုိပင္ငုတ္တုိ၊ ပ်ဥ္းမအုိသည္
စစ္ကုိလည္းၾကဳံ၊ ျခအုံလည္းၿဖစ္
ဓားထစ္လည္းခံ၊ ေနလွ်ံလည္းတုိက္
ေလၿပင္းခုိက္လ်က္၊
မငုိက္ဦးေခါင္း၊ ေႏြသစ္ေလာင္းေသာ္
ရြက္ေဟာင္းညွာေၾကြ၊ ရြက္သစ္ေဝ၍၊
ေလၿပည္ထဲတြင္၊ ငယ္ရုပ္ဆင္သည္
အသင္ေယာက်ာၤးေကာင္းတကား၊၊ ၊၊
မင္းသု၀ဏ္ (၁၉၀၉-၂၀၀၄)
Source: IrrawaddyBlog
Posted in: ၀၇။ ကဗ်ာ
0 comments:
Post a Comment